Familie bezoek met kerst – overprikkeld raken en dan….

Dus ga je met de kerst toch je familie opzoeken, het is gezellig maar je merkt amper dat je je eigen signalen mist en overprikkelt raakt. Je gaat je afzonderen en als je thuis komt val je direct in slaap op de bank. Dit is mij overkomen, een mooie casus om eens beter te kijken wat ik wel en niet had kunnen doen en welke signalen er allemaal kunnen zijn die wijzen op overprikkeling.

Je gaat andere dingen doen dan praten met andere mensen. Je loopt bijvoorbeeld weg en gaat een boek bekijken wat ergens ligt, je gaat op je smartphone kijken, je gaat meer naar de wc, je hebt je camera mee en gaat veel foto;s maken, je gaat meer de tuin in dan normaal, je zegt meer dan eens tegen je kinderen dat ze rustig moeten doen (je wilt zelf rust), je gaat op een plek zitten waar het rustiger is, je maakt minder contact met andere mensen.

Je wordt meer naar binnen toe gekeerd. Je wordt bijvoorbeeld dromeriger, als iemand iets tegen je zegt reageer je amper, je voelt je moe worden in de loop van de uren, je verstopt je in je eigen denken en dromen binnen jezelf, je kan gesprekken minder goed volgen, je vermijd contact met mensen, het lijkt alsof je op de automatische piloot aan het praten bent met andere mensen.

Je komt thuis en dan. Je valt bijvoorbeeld direct op de bank in slaap, je bent humeurig, je wordt sneller emotioneel, je hebt enorm de behoefte om alleen te zijn, je hebt behoefte aan stilte – ieder geluid wat je als irritant ervaart is teveel, je bent niet meer in staat te communiceren, je voelt je lam geslagen, je energie is totaal op

Het idee dat je je moet aanpassen aan familie bezoek is niet meer dan dat het is, een idee. Het is hun idee, het sluit niet aan bij wie je bent. Gewoonweg zorgen voor jezelf en het zo regelen dat het prettig en behapbaar wordt voor jezelf, dit vereist wel het lef om dingen anders te doen, je niet aan te passen aan. Door dit te oefenen op allerlei vlakken in kleinere situaties zie je dat je in staat bent dit ook toe te passen in situaties die groter lijken.

Jammer dan wat ze vinden, je gaat gewoonweg een uur wandelen en komt daarna weer terug. En als je daarover vragen krijgt dan zeg je waar het op staat, dat als ze daar geen begrip voor hebben dat het dan bij hun ligt. Naarmate de jaren voorbij gaan weten mensen niet beter. Mijn oom deed het ook altijd, die ging altijd met verjaardagen nog een paar uur weg, in de buurt wandelingen maken, iedereen wist dat hij dat ging doen als hij waar dan ook op verjaardag of op visite kwam.

Je zegt volledig af en komt op een ander moment terug. Je hoeft niet te zwichten voor druk, als je er geen zin in hebt dan doe je het niet, dan ga je niet naar die verjaardag. Je kan ook op een moment terugkomen dat het rustig is. Meestal als je dit uitlegt is er begrip voor, is er geen begrip voor dan kan je je afvragen of je überhaupt daar nog moet komen, want wat voor meerwaarde hebben die mensen in je leven als er geen begrip is.

Je gaat met volle moed ernaar toe en hebt er zin in en gaandeweg bemerkt je dat je overprikkeld raakt. Eerder weggaan is dan een mogelijkheid of een stukje lopen en dan weer terug komen. Even een moment voor jezelf nemen en jezelf dat gunnen geeft al rust en ruimte om weer op te laden en tot jezelf te komen.

En als je geen zin hebt in het familie bezoek en liever thuis bent in je eigen vertrouwde omgeving, blijf dan thuis, voel je hier niet schuldig om, kies voor jezelf. Zwicht niet voor groepsdruk en laat je niet allerlei teksten aanpraten zoals bijvoorbeeld, “het is goed voor je om onder de mensen te zijn.” Geef jezelf het ultieme kerst cadeau, houd je eigen grenzen in de gaten en ga er voor staan!